O książce: rok / W 1854 roku Charlotte Bronte napisała dwa rozdziały swojej nowej powieści „Emma”, ale nie miała czasu dokończyć to - 31 marca 1855 umiera z powodu przedwczesnego porodu. Wiele lat później Claire Boylen, irlandzka pisarka i dziennikarka, ukończyła powieść, nagradzając ją złożoną i zawiłą fabułą opowiadającą o losach dziewczyny Emmy, która musi przetrwać na ulicach wiktoriańskiego Londynu. Rozpusta, bieda, dziecięca prostytucja i tchórzostwo to główne tematy powieści. Zanim usiadła do napisania kontynuacji powieści, Claire Boylen, jak sama mówi, przestudiowała wiele literatury na temat okresu wiktoriańskiego w Anglii, w tym na temat życia biednych na ulicach Londynu, odwiedziła muzeum postaci Bronte i rozmawiał z wieloma badaczami twórczości rodziny Bronte. Dziewczyna o imieniu Emma Brown nie pamięta swojej przeszłości i próbuje odnaleźć matkę. Musi doświadczyć wszystkich okropności biedy i życia bezdomnych na ulicach Londynu, ciężko pracując, aby zarobić na jedzenie. Podczas swoich wędrówek spotyka młodszą dziewczynę o imieniu Jenny Drew. Razem z nią szukają schronienia, by pewnego dnia zawędrować na Wystawę Światową w Hyde Parku, gdzie Emma widzi swoje obrazy zawieszone w całym budynku Crystal Palace, pod którymi widnieje podpis, że jest poszukiwana. Jenny myśli, że poszła do nieba, bo nigdy nie widziała tak pięknych i bogatych ludzi, nigdy nie jadła tak pysznych rzeczy, które tu sprzedawano. Taka Wystawa miała miejsce w rzeczywistości – Wielką Wystawę Przemysłu Wszystkich Narodów i odbywała się w londyńskim Hyde Parku od 1 maja do 15 października 1851 roku, stała się kamieniem milowym w historii Rewolucji Przemysłowej. Emma w końcu odzyskuje pamięć dzięki opiece swojej adopcyjnej matki, Isabelle Chalfont. Okazuje się, że Emma Brown jest córką porządnej kobiety, której dziecko zostało skradzione i sprzedane na ulicy za bezcen..